لبههاي گوش چپ اين زن هنگام کندهشدن پاره شده بود و اين کار اتصال مجدد آن را به بدن با جراحي پلاستيک مشکلتر ميکرد. يک مشکل ديگر اتصال مجدد رگهاي خوني اين گوش به رگهاي خوني بدن بود. جراحان با استفاده از جراحي ميکروسکوپي توانستند يک شريان ريز با قطر سه دهم ميليمتر در اين گوش پاره شده پيدا و آن را به رگهاي خوني بدن زن متصل کنند. به اين ترتيب مشکل وارد کردن خون تازه به اين گوش حل شد. اما آنان نتوانستند وريدي را در اين گوش پيدا کنند که قابل اتصال به وريدهاي بدن باشد و خون را از گوش تخليه کند و به بدن بازگرداند.
جراحان به ناچار از روش ديگري براي تخليه خون از گوش دوباره متصلشده استفاده کردند. سازمان غذا و داروي آمريکا از چند سال پيش مجوز استفاده از زالو براي موارد درماني صادر کرده است. پزشکان به طور موقت تا زماني که شريان و وريدهاي جديد به درون گوش متصل شده رشد کنند از چند زالو براي مکيدن و تخليه خون از گوش استفاده کردند.
اين دختر پس از عمل جراحياش براي 2 هفته در بيمارستان ماند و در اين مدت زالوهايي که به گوش چپش چسبانده شده بودند، خون وريدي بدون اکسيژن را از آن تخليه ميکردند. با گذشت زمان و رشد تدريجي وريدها در گوش، زالوها براي مدت کمتري به گوش چسبانده ميشدند تا هنگامي که ديگر نيازي به استفاده از آنها نبود.
دکتر استفن ساليوان، رئيس اين گروه جراحي ترميمي بيمارستان ردآيلند در شهر پرويدنس ميگويد:«دوباره متصل کردن گوش به بدن کاري پرچالش است زيرا شريانها و وريدهاي تغذيهکننده آن بسيار کوچک هستند.» به گفته او تا به حال در نوشتههاي پزشکي فقط حدود ?? مورد اتصال دوباره موفق گوش به بدن از سراسر دنيا گزارش شده است.
مورد اين دختر در شماره ?? آوريل نشريه پزشکي نيوانگلند گزارش شده است.
www.salamat.ir