آخرین ارسال های انجمن

عنوان	پاسخ	بازدید	توسط
اس ام اس های خنده دار ضد پسر	0	363	blackdrama
لی مین هو جذاب ترین مرد اسیا	6	1930	blackdrama
به این میگنننننننننننننننن تاااااااااااااااااریخ	5	760	adcb
خب اینم از کفش... کدوم یکی رو دوس داریید؟	2	1021	golbarg
کدوم مدل خونه رو دوس داری ؟؟	2	899	golbarg
صحنه ای نادر از دعوای زن و شوهر 18	6	4640	golbarg
دوران مدرسه کجا نشسته بودیراستشو بگو ؟	12	2192	nazaninzahra91
زیبا و دردناک !!!!!!!!!!!!	3	1105	javad722
دو تا سوال؟؟؟؟	2	750	abol
طنز حرف زدن زنها	2	996	abol
یادش بخیر اون وختا...	1	834	abol
مناجات نامه یک دانش آموز تنبل با خدا-آخر خنده	3	1695	abol
مگه میشه !!! مگه داریم !!!	1	692	abol
عاقبت خانم ها	4	1771	abol
مدیونی فکر کنی فتوشاپ یا خالی بندیه !	1	1018	ehsan3703
فک کنم چشمای من الاغ داره !!!!!!!!!!	2	1234	ehsan3703
و اینجا دبی هست بعد از حدود 20 سال!	7	1951	ehsan3703
اینجا نه آمریکاست نه اروپا اینجا وطنم ایران, لاهیجان است.	5	2938	ehsan3703
عکـس نوشته های زیبا و پند آموز ژوان	8	2238	sefocot
راستی!!!!! تا حالا از این بلا ها سرتون اومده؟؟؟؟	0	822	azimi

12 3 4 5 »

دانشجوی فوق لیسانسی که در به در به دنبال جای خواب می گردد +عکس

          دانشجویان پزشکی  
            بازدید : 352
          جمعه 01 اسفند 1393
           نظرات (0)
        

دانشجوی فوق لیسانس، بسیار فعال، مجرد، دارای پنج سال سابقه کار سرایداری، آشنایی کامل با نظافت، نگهبانی، باغبانی، تاسیسات موتورخانه، تصفیه خانه، استخر، چشم پاک، دست پاک، مردم دار و ... . از خواندن این جملات متصل به هم و نوشته شده بر کاغذ آگهی نفس خواننده بند می آید، اما یک نفر دل بسته به این کلمات.

موبایل ایرانسلی اش را می گیرم و سلام و علیکمان می پیچد لابه لای صدای زوزه خودروها در یکی ازخیابان های پرهیاهوی تهران. گوشم بسختی صدای دانشجوی فوق لیسانس جامعه شناسی دانشگاه علوم و تحقیقات تهران را می شنود.

فکر می کند آگهی اش را دیده ام و دنبال سرایدار می گردم که می گویم خبرنگارم و آب سردی می شوم به رویش، یاد جمله آخر آگهی اش می افتم «تمنا می کنم با این شماره تماس بگیرید و بنده را خوشحال کنید.»

می پرسم چرا سرایداری، می گوید جای خواب می خواهم، می پرسم نوشته ای دانشجوی فوق لیسانسی تا دل مردم را نرم کنی، می گوید نیاز به پول دارم نه ترحم.

می گوید اهل مفت خوری نیست، بچه کارگری است که عادت کرده دست روی زانوهایش بگذارد و بلند شود. یاد دانشجوهایی که تا به حال دیده ام می افتم و حرف هایشان که ای بابا دولت برای ما تحصیلکرده ها کاری نمی کند.

از حال و هوای این روزهایش می پرسم که می رسم به جوانی سرکارگر یک ساختمان ِ در حال ساخت و البته رو به اتمام.

شب ها همان جا می خوابد، یک میلیون تومان هم دستمزد می گیرد، ولی ساختمان که تمام شود بی سرپناهی او نیز آغاز می شود، آگهی درخواست سرایداری اش هم از ترس همین بی سرپناهی است.

می گوید به ماهی 700، 800 هزار تومان راضی است که هم شهریه یک میلیون و 800 هزار تومانی دانشگاهش درمی آید و هم بقیه مخارجش.

آدم قانعی باید باشد، از آنها که گِرد می خوابند و کم می خورند تا محتاج کسی نباشند.

مکالمه ام را تمام می کنم البته با لحنی تقریبا ملتمسانه برای کشاندن او به دفتر روزنامه و چاپ حرف هایش ولی او نپذیرفت، به رسانه ای شدن پشت کرد و سوژه ای شد همچو مرغی پریده از قفس.

اما او با این که رفت، یک نقش ماندگار از خود به جا گذاشت و شد یک خاطره از یک جوان که جامعه شناسی، علم شناخت دردهای جامعه را می خواند و خود گرفتار معضلی اجتماعی است؛ بیکاری.

یاد هزاران جوان بیکار این سرزمین می افتم که خزیده اند کنج خانه یا شده اند ماشین های نق زنی به روزگار و پدر و مادر که چرا دست به دهانند و فقیر.

دوست دارم این جوان برای همه الگو باشد، نه برای توجیه معضل بیکاری نسل جوان و ماستمالی مشکلات، که برای یادآوری این که بر بیکاری هم می شود غلبه کرد، هر کس به نوعی و با روشی